Ipoh

12 februari 2019 - Ipoh, Maleisië

s' Morgens voel ik de naweeen van de wijn van gisteravond in mijn lijf en ga enigszins verlaat naar het sobere ontbijt in Seemsoon hotel. Met Vicky afgesproken dat we elkaar treffen in Plan B voor koffie. Zij heeft energie voor 10 en houdt ervan om alles te zien. Ik neem een Grab naar het centrum en geniet van mijn koffie in de airco van Plan B. Vicky komt binnen met 2 Nederlanders die vertellen dat ze alleen maar superdeluxe willen reizen. Alhoewel hij is degene die dat wil en zij laat het hem organiseren. Buiten Ipoh logeren ze in een hotel waar ze voor een kamer € 300 per nacht betalen en voor een diner € 125 p.p. Het is op een prachtplek in een bizonder hotel, beslis maar voor jezelf: Banjaran Hotsprings Retreat. Ipoh staat bekend om zijn straatkunst en dat geeft een beeld hoe mensen leven en of leefden. Ook geeft het vaak een vrolijke uitstraling aan de somber uitziende, oude huizen. Ipoh verstaat ook de kunst om de boel aangenaam op te vrolijken door veel kleuren te gebruiken. Ondanks dat het erg warm is lopen we naar het Centraal Station, een mooi gebouw stammend uit de Britse overlevering waarvan ik hoop dat het goed onderhouden zal worden. Het gebouw vertelt me jammer genoeg nu iets anders maar hopen staat vrij. Heerlijk om in een hotel te zitten waar de airco werkt, zo goed terugkomen vanuit de hitte naar de koelte. Deze warmte vreet energie en er gaan liters water doorheen. Na onze break lopen we vanaf het hotel de buurt in en bekijken we meer street art. Ook hier staan hoge moderne gebouwen gemoedelijk naast oude laagbouw wat fascinerend blijft om te zien maar op mij een ietwat vervreemdend effect heeft. Hoe dit voor de niet welvarende bewoners is, blijft voor mij een vraag. Al rondkijkend naar een eetplek komen we op plekken waar alleen gedronken kan worden. Aan de manier waarop de mannen ons er maar wat graag bij willen hebben, is te merken dat de drank al rijkelijk gevloeid heeft. Het heeft hen zeker al heel wat RYMs lichter gemaakt. We lopen door en vinden een plek waar Indiers hun straat restaurant hebben. Heerlijke gebakken nasi gegeten tot het moment dat ik vol op een groene peper kauw, denkend dat het een groene boon is! De hitte komt uit mijn oren en een opvlieger is er niks bij. Naanbrood blijkt de remedie. De volgende dag gaan we met de bus door naar Penang, een Maleisisch eiland, naar de stad Georgetown.

Foto’s